✍️. స్వామి భక్తి వేదాంత శ్రీ ప్రభుపాద
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. ద్వితీయ అధ్యాయము - సాంఖ్య యోగము - 01 🌴
1. సంజయ ఉవాచ
తం తతా కృపయా విష్ణు
మశ్రుపూర్ణా కులేక్షణమ్ |
విషీదన్తమిదం వాక్య
మువాచ మధుసూదన: ||
🌷. తాత్పర్యం :
సంజయుడు పలికెను. చింతాక్రాంతుడై కనుల యందు అశ్రువులను దాల్చి కృపాపూర్ణుడైనట్టి అర్జునిని గాంచిన మధుసూదనుడు (శ్రీకృష్ణుడు) ఈ క్రింది వాక్యములను పలికెను.
🌷. భాష్యము :
విషయపూర్ణమైన జాలి, చింత, కన్నీరు అనునవి ఆత్మజ్ఞానరాహిత్యమునకు చిహ్నములై యున్నవి. నిత్యమైన ఆత్మ కొరకు చూపెడి జాలియే వాస్తవమునకు అత్మానుభవము. ఈ శ్లోకము “మధుసూదన” అను పదమునకు విశేష ప్రాధాన్యము కలదు.
మధువను దానవుని సంహరించిన శ్రీకృష్ణుడు ఇప్పుడు కర్తవ్య నిర్వహణలో అవరోధము కలిగించిన తన అపార్థమును దానవుని సంహరించవలెనని అర్జునుడు కోరెను. జాలి నెచ్చెట చూపవలెనో ఎవ్వరును ఎరుగరు. నీటిలో మునుగువాని దుస్తులపై జాలిచూపుట మూర్ఖత్వమే కాగలదు.
బాహ్యవస్త్రమును వంటి దేహము కొరకే చింతించువాడు శూద్రుడు(అతడు నిష్కారణముగా చింతించువాడు) అని పిలువబడును. అర్జునుడు క్షత్రియుడైనందున అట్టి నైజము అతనికి తగియుండలేదు. అయినను అజ్ఞానియైనవాని దు:ఖమును శ్రీకృష్ణభగవానుడు శమింపజేయగలడు. ఆ ప్రయోజనార్థమే గీత అతనిచే గానము చేయబడినది.
భౌతికదేహము మరియు ఆత్మల విశ్లేషణాత్మక అధ్యయనము ద్వారా ఆత్మానుభవమును ఈ అధ్యాయము మనకు ఉపదేశించుచున్నది. పరమప్రామాణికుడైన శ్రీకృష్ణుడే దీనిని వివరించెను. ఫలితముల యెడ సంగత్వము లేకుండా కర్మనొనరించు ఆత్మతత్త్వమునందు స్థిరముగా నిలిచియున్నవానికే ఈ అనుభవము సాధ్యము కాగలదు.
🌹 Bhagavad-Gita as It is - 48 🌹
✍️ Swamy Bhakthi Vedantha Sri Prabhupada
📚. Prasad Bharadwaj
🌴 Chapter 2 - Sankhya Yoga - 01 🌴
1. sañjaya uvāca
taṁ tathā kṛpayāviṣṭam aśru-pūrṇākulekṣaṇam
viṣīdantam idaṁ vākyam uvāca madhusūdanaḥ
🌷 Translation :
Sañjaya said: Seeing Arjuna full of compassion, his mind depressed, his eyes full of tears, Madhusūdana, Kṛṣṇa, spoke the following words.
🌷 Purport :
Material compassion, lamentation and tears are all signs of ignorance of the real self. Compassion for the eternal soul is self-realization. The word “Madhusūdana” is significant in this verse. Lord Kṛṣṇa killed the demon Madhu, and now Arjuna wanted Kṛṣṇa to kill the demon of misunderstanding that had overtaken him in the discharge of his duty. No one knows where compassion should be applied. Compassion for the dress of a drowning man is senseless.
A man fallen in the ocean of nescience cannot be saved simply by rescuing his outward dress – the gross material body. One who does not know this and laments for the outward dress is called a śūdra, or one who laments unnecessarily.
Arjuna was a kṣatriya, and this conduct was not expected from him. Lord Kṛṣṇa, however, can dissipate the lamentation of the ignorant man, and for this purpose the Bhagavad-gītā was sung by Him. This chapter instructs us in self-realization by an analytical study of the material body and the spirit soul, as explained by the supreme authority, Lord Śrī Kṛṣṇa.
This realization is possible when one works without attachment to fruitive results and is situated in the fixed conception of the real self.
🌹🌹🌹🌹🌹
19 Jun 2019
