✍️. స్వామి భక్తి వేదాంత శ్రీ ప్రభుపాద
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. 17వ అధ్యాయము - శ్రద్ధాత్రయ విభాగములు - 16 🌴
16. మన:ప్రసాద: సౌమ్యత్వం మౌనమాత్మవినిగ్రహ: |
భావసంశుద్దిరిత్యేతత్ తపో మానసముచ్యతే ||
🌷. తాత్పర్యం :
తృప్తి, సరళత్వము, మౌనము, ఆత్మనిగ్రహము, అస్తిత్వమును పవిత్రమొనర్చుట యనునవి మానసిక తపస్సనబడును.
🌷. భాష్యము :
మనస్సును తపోసంపన్నము చేయుట యనగా దానిని ఇంద్రియభోగము నుండి దూరము చేయుటయే. ఇతరులకు మేలు చేయుతను గూర్చియే అది ఆలోచించునట్లుగా దానిని శిక్షణము గూర్చవలెను.
ఆలోచన యందు మౌనమును కలిగియుండుటయే మనస్సుకు చక్కని శిక్షణము వంటిది. అనగా మనుజుడు కృష్ణభక్తిరసభావన నుండి ఏమాత్రము మరలక, సర్వదా ఇంద్రియభోగమును వర్జించవలెను.
ఆ విధముగా కృష్ణభక్తిభావనను పొందుటయే స్వభావమును పవిత్రమొనర్చుకొనుట కాగలదు. మనస్సును ఇంద్రియభోగ ఆలోచన నుండి దూరము చేయుట ద్వారానే మానసిక సంతృప్తి లభింపగలదు. ఇంద్రియభోగమును గూర్చి మనమెంతగా ఆలోచింతుమో అంతగా మనస్సు అసంతృప్తికి గురియగును.
నేటికాలమున మనము మనస్సును పలువిధములైన ఇంద్రియభోగ పద్ధతుల యందు అనవసరముగా నెలకొల్పుట వలననే మన మనస్సు తృప్తినొందు అవకాశమును పొందకున్నది. వేదవాజ్మయము వైపునకు దానిని మళ్ళించుటయే ఉత్తమమార్గము.
అట్టి వాజ్మయము పురాణములు, మహాభారతములలో వలె మనస్తృప్తికర కథలను కలిగియుండును. మనుజుడు ఆ జ్ఞానము యొక్క లాభమును గొని పవిత్రుడు కాగలడు. మనస్సు సర్వదా వంచన స్వభావ వర్జితమై, ఇతరుల శ్రేయస్సునే తలుపవలెను.
ఆత్మానుభవమును గూర్చి మనుజుడు సదా యోచించుటయే మౌనమనుదాని భావము. ఇట్టి భావన దృష్ట్యా కృష్ణభక్తిరసభావితుడైన భక్తుడు సంపూర్ణ మౌనమును పాటించనివాడే యగుచున్నాడు. మనోనిగ్రహమనగా మనస్సును ఇంద్రియభోగానుభవము నుండి దూరము చేయుటని భావము.
అంతియేగాక మనుజుడు తన వ్యవహారములందు ఋజుత్వమును కలిగియుండి, తద్ద్వారా తన అస్తిత్వమును పవిత్రమొనర్చుకొనవలెను. ఈ లక్షణములన్నియును కలసి మానసిక తపస్సనబడును.
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 Bhagavad-Gita as It is - 572 🌹
✍️ Swami Bhakthi Vedantha Sri Prabhupada
📚 Prasad Bharadwaj
🌴 Chapter 17 - The Divisions of Faith - 16 🌴
16. manaḥ-prasādaḥ saumyatvaṁ
maunam ātma-vinigrahaḥ
bhāva-saṁśuddhir ity etat
tapo mānasam ucyate
🌷 Translation :
And satisfaction, simplicity, gravity, self-control and purification of one’s existence are the austerities of the mind.
🌹 Purport :
To make the mind austere is to detach it from sense gratification. It should be so trained that it can be always thinking of doing good for others. The best training for the mind is gravity in thought.
One should not deviate from Kṛṣṇa consciousness and must always avoid sense gratification. To purify one’s nature is to become Kṛṣṇa conscious. Satisfaction of the mind can be obtained only by taking the mind away from thoughts of sense enjoyment. The more we think of sense enjoyment, the more the mind becomes dissatisfied.
In the present age we unnecessarily engage the mind in so many different ways for sense gratification, and so there is no possibility of the mind’s becoming satisfied. The best course is to divert the mind to the Vedic literature, which is full of satisfying stories, as in the Purāṇas and the Mahābhārata.
One can take advantage of this knowledge and thus become purified. The mind should be devoid of duplicity, and one should think of the welfare of all. Silence means that one is always thinking of self-realization. The person in Kṛṣṇa consciousness observes perfect silence in this sense.
Control of the mind means detaching the mind from sense enjoyment. One should be straightforward in his dealings and thereby purify his existence. All these qualities together constitute austerity in mental activities.
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
08 Dec 2020
