🌹. శ్రీమద్భగవద్గీత - 253 / Bhagavad-Gita - 253 🌹
✍️. స్వామి భక్తి వేదాంత శ్రీ ప్రభుపాద, 📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. 6 వ అధ్యాయము - ధ్యానయోగం - 20 🌴
20. యాత్రోపరమతే చిత్తం నిరుద్ధం యోగసేవయా |
యత్ర చైవాత్మనాత్మనం పశ్యన్నాత్మని తుష్యతి ||
🌷. తాత్పర్యం :
భౌతిక కార్యకలాపాల నుండి నిగ్రహించబడిన మనస్సు, యోగ సాధన ద్వారా నిశ్చలంగా మారినప్పుడు, యోగి శుద్ధి చేయబడిన మనస్సు ద్వారా ఆత్మను చూడగలుగుతాడు మరియు అతను అంతర్గత ఆనందంలో ఆనందిస్తాడు.
🌷. భాష్యము :
యోగాభ్యాసము ద్వారా మనుజుడు క్రమముగా భౌతిక భావనల నుండి ముక్తుడగును. ఇదియే యోగసిద్ధాంతపు ప్రధాన లక్షణము. తదుపరి మనుజుడు సమాధి యందు మగ్నుడగును. అనగా ఆత్మ పరమాత్మతో సమానమనెడి ఎట్టి అపోహలు లేకుండా, పవిత్రమైన మనోబుద్దులతో హృదయస్థ పరమాత్మను యోగి గుర్తించగలుగు స్థితియే సమాధి యనబడును. వాస్తవమునాకు యోగపధ్ధతి దాదాపు పతంజలి యోగానియమముల పైననే ఆధారపడియున్నది. కొందరు అప్రమాణిక వ్యాఖ్యాతలు ఆత్మను పరమాత్మగా గుర్తించగా, అద్వైతులు అట్టి దానినే మోక్షమని భావింతురు.
కాని వారందరు పతంజలి యోగపద్ధతి యందు దివ్యానందమును విషయము అంగీకరింపబడినను, అద్వైతులు ఆ విషయము అద్వైతసిద్ధాంతమందలి ఏకత్వమునకు భంగకరమని భయపడి అట్టి దివ్యానందమును అంగీకరింపరు. జ్ఞానము మరియు జ్ఞాత యను ద్వైతమును అద్వైతులు అంగీకరింపకున్నను, పవిత్రములైన ఇంద్రియముల ద్వారా అనుభవింపబడెడి దివ్యానందము ఈ శ్లోకము నందు అంగీకరింపబడినది.
ఇదే విషయము యోగవిధానకర్తయైన పతంజలిముని చేతను ఆమోదింపబడినది. ఆ మహాముని “పురుషార్థశూన్యానాం గుణానాం ప్రతిప్రసవ: కైవల్యం స్వరూపప్రతిష్టా వా చితిశక్తిరితి” యని తన యోగసూత్రములలో (4.33) ప్రకటించియున్నాడు.
పై సూత్రమునందలి “చితశక్తి” లేదా “అంతరంగశక్తి” దివ్యమైనది. ధర్మము, అర్థము, కామము, అంత్యమున భగవానునితో ఏకమగుటయైన మోక్షము అనునవియే పురుషార్థ మనబడును. ఈ పురుషార్థములలోని భగవదైక్యమే అద్వైతులచే కైవల్యమని పిలువబడును. కాని పతంజలి ముని ప్రకారం ఈ కైవల్యము అంతరంగశక్తి (ఆధ్యాత్మికశక్తి) అయియున్నది. దాని దవారా జీవుడు తన సహజస్థితి తెలిసికొనగలడు.
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹H67
🌹 Bhagavad-Gita as It is - 253 🌹
✍️ Swami Bhakthi Vedantha Sri Prabhupada
📚 Prasad Bharadwaj
🌴 Chapter 6 - Dhyana Yoga - 20 🌴
20. yatroparamate cittaṁ niruddhaṁ yoga-sevayā
yatra caivātmanātmānaṁ paśyann ātmani tuṣyati
🌷 Translation :
When the mind, restrained from material activities, becomes still by the practice of Yog, then the yogi is able to behold the soul through the purified mind, and he rejoices in the inner joy.
🌹 Purport :
By practice of yoga one becomes gradually detached from material concepts. This is the primary characteristic of the yoga principle. And after this, one becomes situated in trance, or samādhi, which means that the yogī realizes the Supersoul through transcendental mind and intelligence, without any of the misgivings of identifying the self with the Superself. Yoga practice is more or less based on the principles of the Patañjali system. Some unauthorized commentators try to identify the individual soul with the Supersoul, and the monists think this to be liberation, but they do not understand the real purpose of the Patañjali system of yoga.
There is an acceptance of transcendental pleasure in the Patañjali system, but the monists do not accept this transcendental pleasure, out of fear of jeopardizing the theory of oneness. The duality of knowledge and knower is not accepted by the nondualist, but in this verse transcendental pleasure – realized through transcendental senses – is accepted. And this is corroborated by Patañjali Muni, the famous exponent of the yoga system.
The great sage declares in his Yoga-sūtras (4.33): puruṣārtha-śūnyānāṁ guṇānāṁ pratiprasavaḥ kaivalyaṁ svarūpa-pratiṣṭhā vā citi-śaktir iti. This citi-śakti, or internal potency, is transcendental. Puruṣārtha means material religiosity, economic development, sense gratification and, at the end, the attempt to become one with the Supreme. This “oneness with the Supreme” is called kaivalyam by the monist. But according to Patañjali, this kaivalyam is an internal, or transcendental, potency by which the living entity becomes aware of his constitutional position.
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
4 Jan 2020
