🌹. శ్రీమద్భగవద్గీత - 315 / Bhagavad-Gita - 315 🌹
✍️. శ్రీ ప్రభుపాద, 📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴. 8వ అధ్యాయము - అక్షరబ్రహ్మ యోగం - 05 🌴
05. అంతకాలే చ మామేవ స్మరున్ముక్త్వా కలేవరమ్ |
య: ప్రయాతి స మద్భావం యాతి నాస్త్యత్ర సంశయ:
🌷. తాత్పర్యం :
అంత్యకాలమున కూడా నన్నే స్మరించుచు దేహత్యాగము చేసెడివాడు తక్షణమే నన్ను పొందుచున్నాడు. ఈ విషయమున ఎట్టి సందేహము లేదు.
🌷. భాష్యము :
కృష్ణభక్తిరసభావనపు ప్రాముఖ్యము ఈ శ్లోకమునందు నొక్కి చెప్పబడినది. కృష్ణభక్తిభావనలో నిలిచి దేహత్యాగము చేసినవాడు శీఘ్రమే శ్రీకృష్ణభగవానుని పొందగలడు ఆ దేవదేవుడు పవిత్రులలో పవిత్రతముడు గనుక అతని సంపూర్ణ భక్తిభావనలో సదా నిలిచియుండెడి భక్తుడు సైతము పవిత్రతముడు కాగలడు. ఈ శ్లోకమునందు “స్మరణ్” (స్మరించుట) యను పదము మిక్కిలి ప్రధానమైనది. కృష్ణభక్తిభావనలో భక్తియోగమును అనుసరించని అపవిత్రునికి కృష్ణుని స్మరించుట సాధ్యము కాదు. కనుకనే జీవితారంభము నుండియే కృష్ణభక్తిభావనను అలవరచుకొనవలెను.
జీవితారంభమున విజయమును కోరినచో శ్రీకృష్ణునిస్మరణము అత్యంత అవసరము గనుక ప్రతియొక్కరు హరే హరే కృష్ణ హరే కృష్ణ కృష్ణ కృష్ణ హర హరే / హరే రామ హరే రామ రామ రామ హరే హరే యను మాహామంత్రమును నిత్యము నిర్విరామముగా జపించుట మరియు కీర్తించుట చేయవలెను. ప్రతియొక్కరును తరువువలె గొప్ప ఓర్పును (తరోరివ సహిష్ణునా) కలిగియుండవలెనని శ్రీచైతన్యమహాప్రభువు ఉపదేశించియుండిరి. కనుక మాహామంత్రమును జపించునపుడు మనుజినికి అవరోధములు కలిగినను వానిని అతడు సహిష్ణుడై ఓర్చుకొనవలెను. ఆ విధముగా అతడు హరే కృష్ణ హరే కృష్ణ కృష్ణ కృష్ణ హరే హరే / హరే రామ హరే రామ రామ రామ హరే హరే యను నామజపమును కొనసాగించినచో జీవితాంతమున కృష్ణభక్తిరసభావనపు సంపూర్ణ ప్రయోజనమును నిశ్చయముగా పొందగలడు.
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 Bhagavad-Gita as It is - 315 🌹
✍️ Sri Prabhupada, 📚 Prasad Bharadwaj
🌴 Chapter 8 - Akshara Brahma Yoga - 05 🌴
05. anta-kāle ca mām eva smaran muktvā kalevaram
yaḥ prayāti sa mad-bhāvaṁ yāti nāsty atra saṁśayaḥ
🌷 Translation :
And whoever, at the end of his life, quits his body remembering Me alone at once attains My nature. Of this there is no doubt.
🌹 Purport :
In this verse the importance of Kṛṣṇa consciousness is stressed. Anyone who quits his body in Kṛṣṇa consciousness is at once transferred to the transcendental nature of the Supreme Lord. The Supreme Lord is the purest of the pure. Therefore anyone who is constantly Kṛṣṇa conscious is also the purest of the pure.
The word smaran (“remembering”) is important. Remembrance of Kṛṣṇa is not possible for the impure soul who has not practiced Kṛṣṇa consciousness in devotional service. Therefore one should practice Kṛṣṇa consciousness from the very beginning of life.
If one wants to achieve success at the end of his life, the process of remembering Kṛṣṇa is essential. Therefore one should constantly, incessantly chant the mahā-mantra – Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare.
Lord Caitanya has advised that one be as tolerant as a tree (taror api sahiṣṇunā). There may be so many impediments for a person who is chanting Hare Kṛṣṇa.
Nonetheless, tolerating all these impediments, one should continue to chant Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare, so that at the end of one’s life one can have the full benefit of Kṛṣṇa consciousness.
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
3 Mar 2020
